Reis Oeganda - Deel 8
Gulu
Vandaag naar het plaatsje Gulu. Na een heerlijk ontbijt vertrekken we richting de ferry. Op ons gemak rijden naar de Tangi gate en vandaar uit naar Karuma.
Bij Karuma is een grote waterval in de Nijl en deze is goed zichtbaar vanaf een brug net voor Karuma. We hebben de camera in de aanslag. We maken een snelle stop in het midden van de brug om vervolgens weer snel door te rijden. De fotoshoot slaagt maar na de brug worden we door twee militairen staande gehouden en streng toegesproken. We mogen absoluut niet stil blijven staan op de brug want dit is levensgevaarlijk. Wel oppert de soldaat dat we meteen na de brug op de weghelft van het tegenliggend verkeer mogen stoppen. Ons opmerking dat dit veel gevaarlijker is kon de boze soldaat niet overtuigen. Leuk om te weten is dat de maximum snelheid op dit stukje weg 20 km/u is en het verkeer hier zeer beperkt is. Er wordt erg moeilijk gedaan betreffende de grote misdaad die we hebben begaan. Na enige discussie moet ik mee komen naar de baas. Deze spreekt mij nogmaals streng toe en we moeten een boete betalen. Honderd duizend keer sorry. And we didn’t know. Bla, bla, bla, bla...........Slijm, slijm......... Uiteindelijk krijgen we geen boete maar ze willen wel iets ontvangen. Ik dacht dat ze geld wilden maar de collega zeg dat we ook water mogen geven. Gelukkig hebben we altijd veel water bij ons om aan de lokale bevolking te geven dus deze boete wordt snel afgekocht met 1,5 liter zeer “kostbaar” water.
Op naar Gulu, een rit van ongeveer een uur over een zeer goede weg. Onderweg wordt het voorraam nog vol geraakt door een ananas die van een vrachtauto valt. Een behoorlijk klap, een verhoogde hartslag maar ons voorraam is gelukkig nog heel!!!
We besluiten om ons intrek te nemen in het Acholi Inn Hotel. We willen een hotel met uitstekende voorzieningen zoals; de mogelijkheid om onze was te doen, een lekkere warme douche en wifi voor het onderhouden van onze sociale contacten en het bij werken van de app Polar Steps.
Gulu is een erg gezellig stadje. Er is een en al bedrijvigheid. We bezoeken een leuke overdekte markt en doen inkopen m.n. groente en fruit voor de komende dagen. Kidepo National Park in het uiterste noorden van Oeganda staat op de planning en volgens de reisgids moet je eigen voedsel meenemen omdat in het hoge noorden bijna niet is te verkrijgen. Dit zelfde geldt voor de brandstof. Bij Iron Donkey Café & Guesthouse drinken we het lekkerste kop Cappuccino in Oeganda. Bea Café in Kabale moet helaas het onderspit delven. We zitten hier gezellig en vergeten de tijd.
Kidepo National Park - Apoka
S’morgens vroeg gaan we op weg naar Apoka in het Kidepo National Park.
Kidepo National Park is een 1442 km2 groot nationaal park in de regio Karamoja in het noordoosten van Oeganda. Kidepo is een ruige savanne, gedomineerd door de 2750 meter hoge berg Morungole en wordt doorsneden door de rivieren Kidepo en Narus
Eerst rijden we naar Kitgum om nog eenmaal te tanken aangezien in Kidepo geen benzine is te verkrijgen.
We gooien de tank vol en twee grote jerrycans. Ook brengen we onze banden nog eens op druk aangezien met name de rechter achterband ( de gerepareerde band in Paraa) een beetje zwabbert. Na Kitgum wordt de weg onverhard. De kwaliteit is matig. We rijden over de 140 km ongeveer 3,5 uur. Op de camping in Apoka strijken we neer en krijgen al snel gezelschap van vijf Jackels. Deze vosachtige dieren blijven rond onze tent cirkelen en hebben schijnbaar veel interesse in ons heerlijke avondeten. Tijdens ons heerlijk maaltje komen diverse zwijnen er twee hippo’s voorbij scharrelen. Het blijft bijzonder al die dieren rond ons. We blijven uiterst voorzichtig maar je verhouding ten aanzien van dieren wordt toch anders.
De hele nacht horen we gebrul van leeuwen. Het spotten van leeuwen was een van de hoofd redenen dat we naar Kidepo zijn afgereisd. S’morgens rijden we in eerste instantie naar de Lion Rock en de The Crocodil Pool in de hoop dat we leeuwen zien en een aantal krokodillen zou ook mooi meegenomen zijn. Op deze reis hebben we alleen maar een aantal krokodillen in de Nijl gezien. Echter geen leeuwen op de rock en geen crocodil in the pool maar de omgeving is werkelijk schitterend. Zonder op ons navigatie te letten rijden we heerlijk rond. Tot dat we tot ontdekking komen dat we niet meer precies weten waar we zitten en komen al snel tot de conclusie dat we zijn verdwaald. Na enig zoeken en met behulp van maps.me komen we weer op de goede weg en rijden in het donker tevreden terug naar Apoka.
Om vijf uur op en meteen op weg naar Lions Rock. Onderweg komen we een vrouwtje en een mannetje Leeuw tegen die gewoon op het pad liggen nog geen vijf meter voor onze auto. Het mannetje wil meer dan alleen liggen alleen het wijfje is hier niet van gediend. Na enige tijd trekken ze zich beiden terug in het gras en geeft het mannetje zijn vrouwtje extra aandacht.
We besluiten verder te rijden naar Lions Rock en als we aan komen denken op een grote rots een leeuw te zien maar eigenlijk willen we het niet geloven. Gelijk The Lion King! Dit zou te mooi voor woorden zijn. Bovendien heeft het oog ons al vaker bedrogen of zien we vaker iets wat de wens is van onze gedachten. Maar er ligt echt een leeuw op de rots en z’n manen schijnen in de ochtend zon. Een droom komt uit. Wat een plaatje! We kunnen heerlijk genieten en foto’s schieten en dan besluit de leeuw een ander plekkie op te zoeken. Helaas, maar wat geweldig!!!!!
Na deze prachtige ontmoeting besluiten we via de krokodillenvijver een shortcut te pakken zodat we benzine uitsparen en niet het hele stuk terug behoeven te rijden. Bij de krokodillenvijver wederom geen krokodil te bekennen alleen een kleine baby krokodil van ongeveer 20 cm lang die meteen schichtig weg schiet in het hoge gras. We zoeken ons weg door het gras. Grotendeels op de kaart en een goed onderbuik gevoel. Maps.me laat het geheel afweten. Alles is onbekend voor onze favoriete app. Maar we vinden onze weg. Eén obstakel maakte het nog even spannend. Een diepe poel!!! Doen we het wel of niet. Niet zou betekenen dat we het hele stuk terug zouden moeten rijden. Dus gas erop!! Onze bolide moest even flink brullen, moest even grip zoeken en schoot vervolgens de weg weer op. Wij met samen geknepen billetjes. Hier vast komen zitten was niet echt een optie. Was toch wel even heel spannend!!!
We rijden door naar Kitgum, ongeveer nog 125 km. Gelukkig zijn we goed uitgekomen met de benzine en rijden op ons gemak naar Kitgum, een tocht van ongeveer 3,5 uur. Omdat onze banden slap zijn met name de rechter achterband en de linker voorband rijden we nog even langs de benzinepomp voor lucht. We rijden naar de zelfde pomp als waar we eerder zijn geholpen voor een soda. Ze zien ons aankomen en we worden begroet met een brede lach. Natuurlijk willen ze onze banden bijvullen. Ook wordt de rechter achterband nog uitvoerig met water gecontroleerd om te beoordelen of deze toch weer lek is. Gelukkig is dit niet het geval. Met dat we een fooi willen geven en een flesje cola komt de monteur naar ons toe en vraag of hij ons nummer mag. Hij, John, wil namelijk met ons whatsappen. John wuift ons gedag, blij met ons nummer, de fooi en de cola.
We rijden door richting Gulu. Na 20 km komen we op een splitsing richting Gulu of Lira. We moeten eigenlijk richting Lira maar willen niet meer ruim 100 km onverhard rijden. Een andere overweging is dat ze in Gulu de lekkerste Cappuccino hebben van Oeganda. Ook een factor om rekening mee te houden. Bovendien ligt naar Gulu een asfaltweg. Voor de zekerheid vragen aan een local of de weg naar Lira verhard is. Het antwoord is dat het een hele goede weg is dus besluiten we toch maar door rijden naar Lira. Dat scheelt uiteindelijk 70 km omrijden. Echter net buiten het dorp veranderd het asfalt in een mooie rode onverharde weg. We keren om en rijden richting een heerlijk cappuccino.
