Reis Oeganda - Deel 4
Vandaag vertrekken we naar Ruijga, een plaats in Bwindi National Park.
Een gedeelte van de wegen is erg slecht en we moeten onze drivingskills behoorlijk aanboren. Gelukkig krijgen we na 1,5 uur weer een stukje verharde weg. Helaas is dit maar voor korte duur en wordt de weg een nog grotere uitdaging. Half kapotte bruggetjes over een diepe afgrond waar we overheen moeten om vervolgens, na diverse kilometers, van locals te horen dat we verkeert rijden omdat de weg verderop nog slechter wordt. Nog slechter? Na ons idee kan dit niet maar gezien de conditie van het pad zijn we verstandig en luisteren we naar de locals. Weer over dat gammele brugje, met inmiddels klotsende oksels. Na een half uur komen we op het goede pad richting Bwindi National Park.
Nog 30 km te gaan en we zijn Ruijga. We moeten nog wel een campsite zoeken. De tweede campsite is raak. Een heerlijk plekkie met een prachtig wijds uitzicht over de jungle van Bwindi. Ruijga is een authentiek dorpje met een vleugje toerisme. Na een korte wandeling bekijken we een winkeltje maar moeten meteen naar binnen vluchten aangezien het verschrikkelijk begint te hozen. Bakken water komt naar beneden en we zien geen hand meer voor ogen. We krijgen een stoel aangeboden en mogen de bui gelukkig binnen afwachten. De dame van het winkeltje gaat verder met haar vlechtwerk. Na ongeveer drie kwartier is het ergste voorbij en gaan we weer verder. We maken nog een stop bij de plaatselijke kroeg. Het is allemaal zo eenvoudig. Een barretje met betonijzeren afzetting een paar plastic stoeltjes en houten tafeltjes. We drinken wat en ondertussen wordt er in het kroegje het avond eten voorbereid. Een pot met open vuur met een grote wok erop. Ook wij mogen een vorkje meeprikken. Er wordt een lokaal gerecht geserveerd. Gekookte aardappelen met avocado.
Terug bij ons tentje hebben eerst droge en warme kleren aangetrokken. Het is koud, het regent dat het giet en het waait echt verschrikkelijk hard. Soms is kamperen wel een beetje afzien.
Vanmorgen een klein beetje uitgeslapen. Het is nog zwaar bewolkt als we aan het ontbijt zitten. Dat beloofd wat betreft het weer niet veel goeds. Na het ontbijt wandelen we naar de Rangerspost om onze trekking naar de Gorilla’s voor de volgende dag te checken. Eerst vragen we of het veilig is om zonder ranger buiten het dorp te lopen. Dit is echter geen enkel probleem. Na ruim een half uur komen we bij de post en worden vriendelijk ontvangen door meneer Sunday. Hij neemt uitgebreid de tijd om ons te informeren.
Na de duidelijk informatie lopen we terug naar het dorp en spotten en fotograferen we veel apen. Bij een klein winkeltje kopen we een paar tomaten en avocado’s en verderop vers gebakken chappati voor de lunch. Inmiddels is het stralend weer geworden. We lunchen bij onze tent en genieten nog een tijdje van de zon.
Later die middag gaan we voor een koud drankje naar The Gorilla Mist Lodge. Een lekker plekje om te zitten met een ijskoud biertje, we maken een praatje met het personeel en krijgen een mandje heerlijke zoute popcorn van de baas. Erg lekker allemaal. Een ijskoud biertje is een overigens een uitzondering in Oeganda. Over het algemeen kent men twee varianten. Warm bier; pal uit de zon of koud bier; uit de schaduw.
Op de terugweg gaan we langs bij een weeshuis. We worden hartelijk ontvangen en rondgeleid. Het is wederom een droevige situatie. De kinderen liggen hutje mutje in stapelbedden. Bovendien liggen in elk bed twee kinderen. Ook hier worden we verrast met muziek en dans. Erg leuk en erg vrolijk. Na een gepaste donatie gaan we terug naar het hotel om voorbereidingen te treffen voor de trekking van de volgende dag.
Bwindi Impenetrable National Forest
Om acht uur melden we ons bij startplaats voor de Gorillatrekking. We worden onthaald met lokale muziek en dans. Daarna volgt de briefing. Ons wordt uitgelegd dat wij, samen met nog vier andere toeristen naar een grote Gorilla groep (Oruzogo Group) in de bergen gaan. In totaal bestaat de groep uit zestien gorilla’s met drie zilverruggen. Rond half tien gaan we de jungle in. Omhoog en omlaag, klimmen en klauteren, glijden en struikelen. Dit is niet voor pussies!!! Gelukkig worden onze rugzakken met camera’s door dragers gedragen. Bovendien helpen deze dragers met duwen en trekken wat zo nu en dan geen overbodige luxe is. Als we 2,5 uur hebben gelopen krijgen we bericht dat ze in de buurt zitten. Als we op de plaats van bestemming zijn zien we al snel een Gorilla. En net nadat we de eerste fotootjes hebben geschoten komt the big boss Bakwate himself voorbij schuifelen. Wat een joekel van een Zilverrug!! Een Zilverrug van zeker 200 kilogram op nog geen vijf meter afstand. Imponerend is dit zeker!! De verschillende Gorilla’s zitten verspreid in het gebied. Elke keer weten de rangers weer nieuwe Gorilla’s te spotten. We worstelen ons door het ruige leefgebied van de Gorilla van de ene naar de andere plaats. Erg heftig en inmiddels hebben we geen droge draad meer aan. Maar wat onbeschrijfelijk gaaf de gorilla’s in hun eigen omgeving te zien. Over het algemeen reageren de Gorilla’s stoïcijns en kijken dwars door je heen. Knabbelend aan takken en blaadjes en grommen ze tevreden. Erg bijzonder om deze grote dieren met hun enorme leerachtige handen voorzichtig te zien eten van de planten. Het is zelfs aandoenlijk.
Het maakt je sprakeloos om oog in oog te staan met deze gigantische haarballen met hun vertederende ogen.
Na ruim een uur tussen de gorilla’s moeten we helaas terug. Inmiddels zijn de benen aardig vermoeid en dan moeten we nog ruim 2,5 uur terug. Ik ben Jan met de hamer een paar keer tegen gekomen. Het is echt heftig om te klimmen in de jungle en als je beentjes een beetje week zijn is afdalen een crime. Gelukkig word ik goed ondersteund door de drager. Deze man is zijn geld meer dan dubbel waard.
We rijden na deze super trekking terug naar de campsite, zetten onze tent op, wassen de vieze kleren en selecteren we de foto’s van de dag. Wat een memorabele Gorilla ontmoeting was dit. Dit vergeten we nooit meer! Kippenvel!
